یک جشن تولد

بسم الله الرحمن الرحیم

جاتون خالی دیروز دعوت شدیم به یه جشن تولد

جشن تولدی که انگار حتما باید توش شرکت می کردم ، چون در چند روز اخیر دوتا برنامه سفر داشتم که هردوتاش لغو شد

وقتی علی آقا ساعت یازده تماس گرفت و گفت عصر تولد حمید رو با چندتا از بچه ها گرفتیم خیلی ذوق کردم و با اشتیاق دعوت رو قبول کردم، آخه من به آقا حمید خیلی ارادت دارم، که البته قصه آشنایی و ارادت ما به آقا حمید مفصله، به هر حال چیزی که منو از همه چیز بیشتر خوشحال می کرد این بود که مطمئن بودم برای چند دقیقه کنار حمید آقا قرار می گیرم آخه مگه میشه برای کسی جشن تولد بگیرند و خودش نیاد؟ نه نمیشه نه حتما حمید هم اونجا بود حتما حمید با شادی بچه ها شاد بود و البته شاید هم کمی نگران مادرش بود که از تنهایی گلایه می کرد ، حتما حمید اشکهای بچه ها رو وقتیکه رو گونه هاشون جاری بود می دید

آره حمید به سن شناسنامه ای چهل و هشت ساله شده بود و به سن واقعی خدا میدونه چندساله

به قول آقا صادق این جملات که « ابر قدرت خداست»، « رمز پیروزی ما ایمان ماست»، «ما برای پیروزی نیامده ایم؛ ما برای شکست نیامده ایم؛ ما برای شهادت نیامده ایم؛ ما برای رضای خدا آمده ایم...» حرف یه دانش آموز نیست حمید همون موقع خیلی بیشتر از اینا سن داشت

آره دیروز حمی هم اونجا بود مثل همیشه کمتر حرف میزد و بیشتر کار میکرد ، باور کنید همه کارهای جشن روهم خودش انجام داده بود و من اما احساس میکردم مهمان ویژه ام ، احساس میکردم حمید یه جور دیگه نگاهم میکنه ، شاید به خاطر اینکه از همه جمع  بدتر بودم ، شاید به خاطر اینکه حمید از همه بیشتر دستم رو گرفته بود  و شاید به خاطر اینکه خیلی خاص دعوت شده بودم ، حمید حتی کیک تولدش رو هم به من داد تا براش ببرم ، تازه آخر کار یه عکس خوشگل از خودش هم به من داد که روی عکس نوشته بود

« شهادت هنر مردان خداست »

حمید جان تولدت مبارک